กลุ่มเครือข่ายภาคตะวันออกจวกรัฐบาลสวนกระแสนโยบายเศรษฐกิจพอเพียง เมินคุณภาพชีวิตของประชาชน อัดดีแต่บอกให้ใช้ชีวิตพอเพียงแต่ไม่เคยสั่งให้อุตสาหกรรมพอเพียง  วอนหยุดขยายโรงงาน และให้ตรวจสอบหาสาเหตุก่อนปัญหาจะบายปลาย ชี้มีสารอินทรีย์ก่อมะเร็งเกินกว่าที่ กฎหมายกำหนด 

ปัญหามลพิษในนิคมอุตสากรรมมาบตาพุดเป็นปัญหาเรื้อรังมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2540 ปัญหาได้ยืดเยื้อมา 10 กว่าปีผ่านรัฐบาลมาหลายรัฐบาล แต่ก็ไม่สามารถแก้ปัญหาความร้อนเดือนให้กับชาวบ้านที่อาศัยอยู่บริเวณใกล้เขตนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุดได้ ไม่ว่าจะเป็นปัญหามลพิษทางอากาศ ปัญหามลพิษทางน้ำและการกัดเซาะชายฝั่ง ซึ่งส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนในแถบนั้นได้รับความเดือนร้อนมายาวนาน

วันนี้กลุ่มเครือข่ายภาคตะวันออกลุกขึ้นมาต่อสู้และเคลื่อนไหวอีกครั้งหลังไม่ได้รับความเอาใจใส่จากรัฐบาลที่มัวแต่สร้างกระแสนโยบายเศรษฐกิจเพียงแต่ปล่อยให้โรงงานมีการขยายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุดก็ยังไม่ได้มีการประกาศจากคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติให้เป็นเขตควบคุมมลพิษ  โดยกลุ่มเครือข่ายภาคตะวันออก ได้ประกาศจุดยืนและยื่นข้อเสนอพร้อมกับข้อร้องให้ การนิคมอุตสาหกรรม สั่งให้ทุกโรงงานหยุดกระบวนการผลิตและหยุดขยายโรงงานเพิ่ม แล้วกลับมาคิดทบทวนหาทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น

ในช่วงปี พ.ศ. 2540 ปัญหามลพิษจากอุตสาหกรรมสร้างความรุนแรงถึงกลับต้องย้ายโรงเรียนมาบตาพุดพันพิทยาคารออกจากพื้นที่โดยด่วน เนื่องจากภาวะมลพิษที่รุมเร้าต่อสุขภาพของประชาชน ซึ่งผลที่เกิดขึ้นก็มีทั้งผลที่เกิดขึ้นอย่างเฉียงพลัน เช่น การเพิ่มขึ้นของการเจ็บป่วยของประชาชนในพื้นที่ด้วยโรงทางผิวหนังและเนื้อเยื่อใต้ผิวหนัง และโรคระบบทางเดินหายใจ อันเนื่องจากการสัมผัสมลพิษและผลกระทบที่ใช้เวลาระยะหนึ่งก่อนแสดงอาการ เช่น มะเร็ง โดยสาเหตุสำคัญประกาศหนึ่งในการเกิดโรงมะเร็งเม็ดเลือดขาว

อย่างไรก็ตามในได้มอบหมายให้รองผู้ว่าการท่าเรืออุตสาหกรรม ซึ่งรับผิดชอบดูแลนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุดนัดพบปะผู้นำชุมชน 25 ชุมชนรอบนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุดในวันที่ 2 ก.พ.นี้ เพื่อหารือถึงแนวทางในการดำเนินการแก้ปัญหาในลักษณะบูรณาการ นายอุทัยกล่าว

กลุ่มตัวแทนเครือข่ายภาคตะวันออก กล่าวว่า จริง ๆ ต้องหยุด เพื่อจะได้กลับมาคิดว่าจะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น ที่ผ่านมาตั้งแต่ ปี 2540 จนถึงปัจจุบัน ปัญหาต่าง ๆ โรคภัยไข้เจ็บ ปัญหากลิ่น ปัญหาน้ำเน่าเสีย ซึ่งสร้างปัญหาให้กับชาวบ้านในชุมชนอย่างต่อเนื่อง ก่อนอื่นต้องหยุด  ชาวบ้านต้องการมีส่วนร่วมในการจัดการเรื่องมลพิษ

จริง  ๆ ชาวบ้านได้เฝ้าดูเหตุการณ์และให้โอกาสในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสีย หรือในช่วงวิกฤตหน้าแล้งภาคอุตสาหกรรมก็ยังมาแย้งน้ำจากชาวบ้านใช้อีก ซึ่งผลกระทบก็ตกอยู่กับชาวบ้าน อุตสาหกรรมขนาดกลางและขนาดเล็ก เอามาได้ไหม นี้คือสิ่งที่ชาวบ้านต้องการ แต่ภาครัฐกลับไม่เหลียวแลในสิ่งที่จะเข้ามาช่วยให้ชาวบ้านได้อยู่ดีกินดีและได้พัฒนาฝีมือ

ปัญหาเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น ถ้าหากมีนโยบายในการบริหารจัดการแก้ไขกับปัญหาที่เกิดขึ้น เพื่อหาทางออกอย่างเร่งด่วนให้กับประชาชนที่ได้รับความเดือนร้อน ถ้าเกิดขึ้นในยุครัฐบาลที่ใช้นโยบาย  เศรษฐกิจพอเพียง ประชาชนยอมรับไม่ได้