ปัญหาที่เกิดจากมอเตอรที่มีอุณหภูมิสูงเกิน หรือ Over Temperature อาจจะเกิดมาจาก การเลือกขนาด และชนิดของมอเตอร การติดตั้งไม่ถูกต้อง ความไมเข้าใจในลักษณะของโหลดที่นําไปใช้งาน รวมไปถึงอุณหภูมิของสภาพแวดล้อมในขณะใช้งานสูงเกินมาตรฐาน หลาย ๆ ปัญหาที่เกิดกับมอเตอร รวมไปถึงปัญหาที่เกิดจากมอเตอรที่มีอุณหภูมิสูงเกิน สามารถที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะเกิดขึ้นได ถ้าเข้าใจในหลักการทํางานของมอเตอร และเข้าใจถึงสภาพการนำไปใช้งาน

 .

มอเตอร์กรงกระรอก หรือ อินดักชั่นมอเตอร์ โดยส่วนใหญ่จะมีการระบายความร้อนเป็นแบบชนิด IC411 หรือ แบบ Self Cool หรือ TEFC (Totally Enclosure Fan Cool) โดยจะมีพัดลมอยู่สองชุด แยกวงจรลมออกเป็นวงจรลมร้อนภายในและภายนออก โดยวงจรลมภายในจะมีครีบใบพัดติดที่ตัวโรเตอร์ทำหน้าที่ตีลมให้มีการหมุนเวียนภายในห้องโรเตอร์ให้ลมกระจายโดยทั่ว เพื่อสามารถนำพาเอาความร้อนจากตัวโรเตอร์เอง และขดลวดสเตเตอร์ ถ่ายเทไปยังผิวของโครงสร้างตัวมอเตอร์ โดยวิธีการนำพาระบายความร้อน ส่วนวงจรลมด้านนอกจะมีพัดลมติดด้านท้ายของตัวโรเตอร์ด้านนอกโครงมอเตอร์ ทำหน้าที่ดูดลมเย็นจากทางด้านท้าย (Non Drive End) ผ่านทางครีบด้านนอกเพื่อช่วยนำพา และระบายความร้อนออกจากตัวโครงสร้างมอเตอร์ ดังรูปที่ 1

 .

จากรูปที่ 1 แสดงมอเตอร์โดยทั่วไปจะประกอบด้วยโครงเหล็กหรืออะลูมิเนียมด้านนอกครอบสเตเตอร์ที่ทำจากแผ่นเหล็ กบ างเรียงอัดซ้อนกัน พร้อมขดลวดทองแดงหุ้มด้วยฉนวนฝังในร่องสเตเตอร์ แล้วทำการชุบหรือเคลือบด้วยฉนวนวานิช แล้วอบแห้งเพื่อให้ทนทานต่ออุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นจากการใช้งาน บางชนิดของมอเตอร์หรือบางโรงงานอาจจะผ่านกรรมวิธี VPI (Vacuum Pressure Impregnation) เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการเคลือบวานิชให้กระจายทุกซอกทุกมุม เพิ่มความคงทนแข็งแรงอันเนื่องมาจากการสั่นสะเทือน และลดโอกาสที่ฝุ่นละอองจะเข้าไปจับระหว่างขดลวด โดยทั่วไปในปัจจุบันนี้วัสดุของฉนวนที่ใช้ส่วนใหญ่ จะสามารถทนอุณหภูมิได้ตามการมาตรฐานฉนวนไฟฟ้า Class F ซึ่งจะสามารถทนอุณหภูมิได้สูงสุด 155 ^OC หรือมอเตอร์บางรุ่นอาจจะใช้ ฉนวนไฟฟ้าตามมาตรฐาน Class H ซึ่งสามารถทนอุณหภูมิได้สูงสุดถึง 180 ^OC

 .

จากรูปที่ 2 แสดงลักษณะของขดลวดเมื่อพันเสร็จแล้วกลายเป็นขดลวดสเตเตอร์ รวมทั้งฉนวนขดลวดที่ใช้กันโดยทั่วไป โดยระบบของฉนวนสำหรับขดลวดไฟฟ้าในสเตเตอร์จะประกอบไปด้วย

ก) ฉนวนระหว่างเฟสไฟฟ้า หรือระหว่างขดลวด (Phase Barrier)

ข) ฉนวนระหว่างกราวด์กับเฟสไฟฟ้า (Slot Liners etc.)

ค) ฉนวนระหว่างขดลวดไฟฟ้าเช่น ฉนวนเคลือบน้ำยาวานิชเป็นต้น

อายุการใช้งานของมอเตอร์จะยาวนาน หรือสั้นลง ส่วนสำคัญ ส่วน หนึ่ง คือ อายุการใช้งานของฉนวนที่ขดลวด  ส่วนอื่น ๆ เช่น แบริ่ง ซึ่งเป็นอุปกรณ์ทางกลสามารถที่จะพอมองเห็นได้ด้วยตา หรือฟังด้วยเสียงได้ และการเปลี่ยนอุปกรณ์เหล่านี้ ไม่ยากและราคาไม่สูงมากนัก

มอเตอร์ส่วนใหญ่เกินกว่า 50% จะเสียอันเนื่องมาจากเกิดการลัดวงจรของขดลวด การลัดวงจรอาจจะเกิดจากปัญหาทางกลที่สามารถมองเห็นได้ง่าย แต่สาเหตุใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง คือฉนวนเสื่อมคุณภาพก็เพราะความเป็นฉนวนไม่สามารถทำหน้าที่เป็นฉนวนทนแรงดันไฟฟ้าสูงสุดได้ จึงทำให้เกิดแรงดันทะลุฉนวน เกิดการลัดวงจรทางไฟฟ้า หรือลัดวงจรลงดิน

ฉนวนเสื่อมคุณภาพสาเหตุใหญ่เกิดจากอุณหภูมิเกินพิกัด เพราะอุณหภูมิที่สูงเกินจะทำให้คุณสมบัติทางกายภาพของวัสดุเปลี่ยนไป ความเป็นฉนวนของขดลวดเสื่อมคุณภาพ ทำให้เกิดการลัดวงจรลงโครง หรือระหว่างขดลวด

อุณหภูมิเกินพิกัดนั้นมีสาเหตุมาจากหลายปัจจัย เช่น สภาพแวดล้อมไม่ตรงกับที่ออกแบบ, มอเตอร์ขับโหลดเกินทำให้กระแสเกิน, การสตาร์ทบ่อยเกินไป จะมีกระแสเป็นจำนวนมากในตอนที่มอเตอร์สตาร์ททำให้ร้อนจัด, หรือการเลือกมอเตอร์ไม่เหมาะสมกับสภาพการใช้งาน เป็นต้น

ดังนั้นปัจจัยที่สำคัญที่ก่อให้เกิดผลกระทบกระเทือนต่ออายุการใช้งานของมอเตอร์ก็คือ ความร้อนเกินพิกัด (Temperature Limited) นั้นเอง 

โดยปกติฉนวนสำหรับมอเตอร์ควรจะมีอายุการใช้งานประมาณ 20 ปี ถ้ามอเตอร์นั้นทำงานภายใต้สภาวะแวดล้อมตามการที่ออกแบบเอาไว้ หากอุณหภูมิของฉนวนเพิ่มขึ้นทุก ๆ 10 องศาเซลเซียส (10 ^OK) อายุการใช้งานของฉนวนจะสั้นลงโดยประมาณ 50% ยกตัวอย่างเช่น ตามสถิติ ฉนวน Class F (155 ^OC) นำไปใช้งานที่อุณหภูมิเพิ่มขึ้นตาม Class F (105 ^OK) จะมีอายุการใช้งานประมาณ 60,000 ชั่วโมง แต่หากนำไปใช้งานที่อุณหภูมิเพิ่มขึ้นตาม Class B (80  ^OK) จะมีอายุการใช้งานประมาณ 150,000 ชั่วโมง เป็นต้น

ในบางกรณี อาจจะมีผู้ขายหรือผู้ผลิตบางรายใช้วิธีเล่นคำ นำเสนอมอเตอร์ ซึ่งปกติมอเตอร์มีฉนวนแบบ Class F ออกแบบเพื่อใช้งาน Utilization to Class B สามารถขับโหลดได้ไม่เกิน 100 kW เล่นคำเสียใหม่เป็นมอเตอร์ 110 kW ฉนวนชนิด Class F Utilization to Class F ฟังดูดี และขนาดมอเตอร์ใหญ่กว่า น่าจะราคาแพงกว่ามอเตอร์ 100 kW Class F/B ซึ่งแท้ที่จริงแล้วเป็นมอเตอร์เหมือนกันทุกประการ Utilization to Class F หมายความว่าเมื่อนำมอเตอร์ไปใช้งานที่กำลังพิกัด (ซึ่งจะสูงกว่าเดิมประมาณ 10%) จะทำให้อุณหภูมิเพิ่มขึ้นจากอุณหภูมิแวดล้อมได้สูงขึ้นจากเดิม 80 OC เปลี่ยนเป็น Class F หรือ 105 OC หรือ อธิบายได้อีกอย่าง หนึ่ง มอเตอร์ตัวเดียวกันนี้ ถ้าระบุการนำไปใช้งาน เป็นแบบ Class F/B จะได้กำลังน้อยกว่า F/F ประมาณ 10%

นอกจากนั้น การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิจะเป็นผลทำให้เกิดค่าความต้นทานของขดลวดในมอเตอร์เพิ่มมากขึ้น ทำให้ค่า I2R หรือ กำลังสูญเสียในตัวมอเตอร์เพิ่มขึ้นตามอุณหภูมิที่แตกต่างไป ทำให้ประสิทธิภาพของการแปลงพลังงานไฟฟ้าไปเป็นพลังงานกลของมอเตอร์ลดลง ซึ่งสามารถหาค่าความต้านทานที่เพิ่มขึ้นได้ ตามสูตร

การระบายความร้อนมอเตอร์

ประสิทธิภาพของการระบายความร้อน ทั้งด้านนอก และภายในตัวมอเตอร์ ซึ่งขึ้นอยู่กับปริมาณลมที่ระบายความร้อน และความเย็นของลม ในขณะที่ปริมาณลมก็ขึ้นอยู่กับความเร็วของพัดลมยกกำลังสาม (Q ~ n3) ตามกฎพลศาสตร์ ดังนั้นเมื่อเรานำมอเตอร์อเมริกาที่ออกแบบให้ใช้ที่อุณหภูมิแวดล้อมเท่ากัน ที่ระบบความถี่ 60 Hz ความเร็วรอบ 1800 รอบต่อนาที มาใช้ที่ระบบไฟฟ้า 50 Hz ความเร็วรอบ 1500 รอบต่อนาที จะทำให้ประสิทธิภาพของการระบายความร้อนของมอเตอร์ลดลง ทำให้ความสามารถในการรองรับกระแสก็จะลดลงตามไปด้วย ทำให้มอเตอร์ไม่สามารถขับโหลดได้เต็มพิกัดตามขนาดกระแสพิกัด หากเรานำมอเตอร์ไปขับยังกระแสพิกัด ผลที่ตามมาคือ มอเตอร์จะร้อนกว่าพิกัดที่ออกแบบไว้ ทำให้อายุการใช้งานของมอเตอร์สั้นลงอย่างรวดเร็ว

 .

จากรูปที่ 4 หากวิเคราะห์ดูตามหลักพลศาสตร์ การระบายความร้อน ส่วนที่ร้อนที่สุดคือส่วนกลางตัวมอเตอร์ เพราะอยู่ใกล้แหล่งกำเนิดความร้อนคือ ขดลวดสเตเตอร์มากที่สุด ส่วนที่มีอุณหภูมิต่ำที่สุดคือส่วนท้ายตัวมอเตอร์เพราะอยู่ใกล้แหล่งลมเย็นที่ระบายความร้อนมากที่สุด

 .

ดังนั้นหากต้องการนำมอเตอร์อเมริกาออกแบบที่ 60 Hz มาใช้ที่ระบบไฟฟ้า 50 Hz ควรตรวจดูความร้อนที่เพิ่มขึ้นที่ตัวมอเตอร์ โดยทั่วไปมอเตอร์ Class F Utilization Class B หมายถึง ฉนวนของขดลวดมีความสามารถทนความร้อนได้ไม่เกิน 155 OC และจะยอมให้มีอุณหภูมิเพิ่มขึ้นจากการใช้งานได้ไม่เกิน 80 OC จากอุณหภูมิแวดล้อม ยกตัวอย่างเช่น อุณหภูมิแวดล้อม 40 OC เมื่อขับมอเตอร์เต็มรอบ ความร้อนที่ขดลวดเพิ่มขึ้นเป็น 125 OC นั่นหมายความว่ามอเตอร์กำลังขับโหลดเกินกำลัง เพราะอุณหภูมิที่ยอมรับได้ คือ อุณหภูมิไม่เกิน 40 OC + 80 OC = 120OC

 .

จากรูปที่ 5 เป็นการอธิบายอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น ณ ตำแหน่งจุดต่าง ๆ ที่ตัวมอเตอร โดย 1 องศาเคลวิน มีค่าเท่ากับ 1 ^OC ΔT หรือ เท่ากับอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น 1 ^OC (1^OK= Δ1 ^OC) นับจากอุณหภูมิแวดล้อม ณ ขณะนั้น ๆ

 .

ตามมาตรฐาน IEC มอเตอร จะออกแบบขดลวดเป็นแบบชนิด Class F Utilization to Class Bหมายความว่า ขดลวดที่สเตเตอรได้ถูกออกแบบโดยใช้ฉนวนเป็นแบบชนิด Class F ซึ่งตามมาตรฐานจะต้องสามารถทนอุณหภูมิสูงสุดไดถึง 155 ^OC Utilization to Class B หมายความว่า การนํามาใช้งานที่กําลังพิกัด จะยินยอมให้อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นจากอุณหภูมิแวดล้อมต้องไม่เกิน Class B=80 ^OC หรืออีกนัย หนึ่ง หมายความว่า อุณหภูมิของขดลวดเมื่อนําไปใช้งานที่กําลังพิกัด (Rated Power Output) อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นจากอุณหภูมิแวดล้อมต้องไมเกิน 80 ^OC

ตามมาตรฐาน IEC มอเตอร จะออกแบบและทดสอบมาใหใชงาน ณ อุณหภูมิแวดล้อม 40 ^OC ดังนั้น อุณหภูมิที่ขดลวดจะมีอุณหภูมิสูงสุดไมเกิน 40 ^OC + 80 ^OC = 120 ^OC โดยเฉลี่ย หรืออ้างอิงตามมาตรฐาน IEC ในแต่ละจุดที่ขดลวดสเตเตอร อาจจะยินยอมใหมี Hot Spot หรือ Tolerance ได 10 ^OK

จากรูปอุณหภูมิที่ขดลวดสเตเตอร์อาจจะมีบางจุด อุณหภูมิอาจจะสูงเกินไดแตตองไมเกิน 10 ^OK ในบางจุดได หรือ 40 ^OC + 80 ^OC + 10 ^OC = 130 ^OC ได้ ทั้งนี้หากนําไปใชงาน ณ. อุณหภูมิแวดลอม 50 ^OC อุณหภูมิที่ขดลวดจะมีอุณหภูมิสูงสุดไมเกิน 50 ^OC + 80 ^OC =130 ^OC หรือมี Hot Spot ที่ขดลวด ไมเกิน 130 ^OC

เนื่องจากมอเตอรชนิดนี้ออกแบบการระบายความร้อนโดยมีพัดลมติดกับแกนเพลา ด้านตรงข้ามเพลาขับ ทําหน้าที่ดูดลมเย็นจากทางด้านหลัง ผ่านไปยังครีบระบายความร้อน โดยมีครีบเป็นตัวช่วยเพิ่มพื้นที่ผิว การระบายความร้อนโดยวิธีการนําพาความร้อนออกไป (IC411) จึงทําใหอุณหภูมิที่ แหวนรองลื่นด้านตรงข้ามเพลาขับ (Non Drives End) จะมีอุณหภูมิไมสูงมากนัก อันเนื่องมาจากติดตั้งอยู่ใกล้กับพัดลมระบายความร้อน และโดนลมเย็นระบายความร้อนมากที่สุด

ตามมาตรฐาน การออกแบบจากทางโรงงานผูผลิตชั้นนํา จะมีอุณหภูมิ เพิ่มขึ้นโดยประมาณ 30 ^OK หรืออีกนัย หนึ่ง หากวัดอุณหภูมิที่แหวนรองลื่นด้านตรงข้ามเพลาขับ 40 ^OC + 30 ^OC  = 70 ^OC ในทํานองกลับกันอุณหภูมิที่แหวนรองลื่นด้านเพลาขับ หากดูทิศทางลมระบายความร้อนจะเห็นว่าไมมีส่วนของลมเย็นมาปะทะ ให้นําพาความร้อนออกไปไดโดยตรงเหมือน แหวนรองลื่นด้านตรงข้ามเพลาขับ จึงทําใหเกิดความร้อนสะสมมีมากกว่า ตามรูป จะเกิดอุณหภูมิ เพิ่มขึ้นโดยประมาณ 45 ^O K หรือ 40 ^OC + 45 ^OC = 85 ^OC อย่างไรก็ตาม โดยมาตรฐานการออกแบบของผูผลิตแหวนรองลื่น (Bearing) สามารถจะทนอุณหภูมิสูงสุดไดถึง 60 ^O K หรือ 40 ^OC + 60 ^OC = 100 ^OC  จึงไมน่าจะมีปัญหาประการใด หากอุณหภูมิสูงไม่เกินพิกัดมาตรฐานผูผลิตแหวนรองลื่น

รูปที่ 6 เป็นการอธิบายอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น ณ ตำแหน่งจุดต่าง ๆ ที่ตัวมอเตอร์ จากรูปอาจจะไม่ค่อยคุ้นตากับมอเตอร์ชนิดนี้มากนัก เพราะเป็นการระบายความร้อนแบบ IC 611 จะเป็นมอเตอร์ขนาดใหญ่กว่า 1,000 kW เสียเป็นส่วนมาก

เนื่องจากมอเตอร์ชนิดนี้ ออกแบบการระบายความร้อนโดยมีพัดลมติดกับแกนเพลา ด้านตรงข้ามเพลาขับ ทำหน้าที่ดูดลมเย็นจากทางด้านหลัง ผ่านไปยังท่อระบายความร้อน โดยวิธีการนำพา (IC611) จึงทำให้อุณหภูมิที่ แหวนรองลื่นด้านตรงข้ามเพลาขับ (Non Drives End) จะมีอุณหภูมิไม่สูงมากนัก อันเนื่องมาจากติดตั้งอยู่ใกล้กับพัดลมระบายความร้อน และโดนลมเย็นระบายความร้อนมากที่สุด จากมาตรฐาน การออกแบบจากทางโรงงานผู้ผลิตชั้นนำจะมีอุณหภูมิเพิ่มขึ้นโดยประมาณ 18 ^OK หรือ 40 ^OC + 18 ^OC = 58 ^OC

จากรูปแหวนรองลื่นด้านเพลาขับ หากดูทิศทางลมระบายความร้อนจะเห็นว่าไม่มีส่วนของลมเย็นมาประทะ ให้นำพาความร้อนออกไปได้โดยตรงเหมือน แหวนรองลื่นด้านตรงข้ามเพลาขับ จึงทำให้เกิดความร้อนสะสมมากกว่า จะเห็นว่า เกิดอุณหภูมิเพิ่มขึ้นโดยประมาณ 48 ^OK หรือ 40 ^OC + 48 ^OC = 88  ^OC

อนึ่งในบางกรณี หากนำมอเตอร์ไปใช้ที่อุณหภูมิแวดล้อมต่ำกว่าที่ออกแบบไว้ หรือนำมอเตอร์ไปขับโหลดที่ต่ำกว่ากำลังพิกัด อุณหภูมิที่ขดลวดจะต้องต่ำกว่าที่ออกแบบไว้ ส่วนที่แหวนรองลื่นจะลดลงบ้างอาจจะไม่มากนัก หากนำมอเตอร์ไปใช้งานที่ความเร็วรอบต่ำกว่ามาตรฐานที่ออกแบบไว้ อาจจะทำให้การระบายความร้อนได้ไม่ดีเท่าที่ควร แต่ไม่ควรจะสูงกว่าที่ได้ออกแบบไว้ตามมาตรฐานการผลิต

ในกรณีที่นํามอเตอรไปใช้กับอุปกรณการปรับความเร็วรอบ (VSD) หากนํามอเตอร์ไปใช้งานที่ความเร็วรอบต่ำกว่ามาตรฐานที่ออกแบบไว จะทําให้พัดลมด้านตรงข้ามเพลาขับหมุนช้าตามไปด้วย ทําให้การระบายความร้อนจะทํางานได้ไม่ดีเท่าที่ควรอันอาจจะทําใหอุณหภูมิสูงขึ้นจนเกินพิกัด ดังนั้น หากนํามอเตอรมาตรฐานโดยทั่วไป IC611 หรือ IC411 ไปใช้กับอุปกรณ์การปรับความเร็วรอบ (VSD) เมื่อลดความเร็วรอบมอเตอร์ลง กระแสของมอเตอรจะต้องลดลง เพราะกระแสไฟฟ้าจะทําใหความร้อนสะสมที่ขดลวดมอเตอรสูงเกินพิกัดอันเนื่องมาจากการระบายความร้อนที่พัดลมระบายความร้อนหมุนช้าลงนั่นเอง ทั้งนี้อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นจะต้องไมสูงกว่าที่ได้ออกแบบไว้ตามมาตรฐานการผลิตของมอเตอรดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้น 

 .

ดังนั้น การนํามอเตอรมาตรฐานโดยทั่วไป ไปใช้กับอุปกรณการปรับความเร็วรอบ (VSD) สามารถนําไปใช้ได้กับโหลดประเภท พัดลม หรือปั๊มน้ำ ซึ่งโหลดชนิดนี้จะกินกระแสลดลงเมื่อความเร็วรอบลดต่ำลง แต่หากนําไปใช้กับโหลดประเภทอื่น ๆ เช่น เครื่องบด เครื่องอัด สายพานลําเลียง ลิฟต์ยกของ ซึ่งโหลดชนิดนี้อาจจะกินกระแสเท่าเดิม หรือลดลงเพียงเล็กน้อย เมื่อความเร็วรอบลดต่ำลง อาจจะส่งผลใหมอเตอร์ร้อนเกินจนกระทั่งเกิดความเสียหายได้ในที่สุด

มอเตอร์ฉนวน Class Hด้วยเหตุผลของฉนวน Class H ซึ่งสามารถทนความร้อนไดสูงถึง 180 ^OC ทําใหขดลวดสามารถรองรับกระแสได้มากขึ้น หรือสามารถขับโหลดได้มากขึ้นในขณะที่ตัวยังเท่าเดิมหรืออีกนัย หนึ่ง ก็คือมอเตอรมันจะร้อนขึ้นจะเป็นไรไปในเมื่อฉนวนสามารถทนความร้อนได้สูงขึ้นทําใหสามารถออกแบบมอเตอร์ไดตัวเล็กลงใหกําลังมากขึ้นกินพื้นที่ลดลง น้ำหนักก็ลดลงด้วยดังนั้นหากเจอมอเตอรฉนวน Class H ร้อนกว่าปกติก็ไมต้องตกใจมัน เป็นเรื่องธรรมชาติ

ปัจจุบันมีผู้ผลิตหลายรายไดนําฉนวน Class H มาใชกับมอเตอรโดยเฉพาะมอเตอร DC หรือ SEVO หรือ Induction Motor มอเตอรฟังดูเหมือนจะดีแตมันมีเหตุผลของการนํามาใชเพราะต้องการประหยัดพื้นที่ และลดต้นทุนเรื่องโครงสร้าง แต่อาจจะไปแพงที่ชนิดของฉนวน แถมยังพ่วงท้ายมาด้วยจุดขาย Class H ซึงสามารถทนความร้อนไดสูงขึ้น

ในการออกแบบ และนำมาใช้งานที่ถูกต้อง มอเตอร์ฉนวน Class H จะนำมาใช้กับพื้นที่ที่มีอุณหภูมิแวดล้อมสูงกว่าปกติ เช่นในโรงหลอมเหล็ก หรือมอเตอร์ที่จำเป็นต้องสตาร์ทเป็นเวลานาน ทำให้อุณหภูมิตอนเริ่มหมุนสูงมากจนมอเตอร์ฉนวน Class F ไม่สามารถจะทนได้ จึงนับเป็นการเลือกใช้งานที่ถูกต้อง เพราะราคามอเตอร์ Class H แบบ Induction จะมีราคาสูงมากเมื่อเปรียบเทียบกับมอเตอร์ Class F ส่วนมอเตอร์แบบ DC หรือ SEVO อาจจะเนื่องมาจากข้อจำกัดของพื้นที่ในการติดตั้ง ที่ติดมากับเครื่องจักรที่ต้องการความเล็ก และเบา และการออกตัวที่รวดเร็ว หรือลักษณะงานที่ต้องการการเปลี่ยนความเร็วรอบอย่างรวดเร็ว (High Dynamics) จึงจำเป็นต้องใช้ Class H ประกอบกับราคาไม่แตกต่างกันมาก เพราะตัวไม่ใหญ่มากนัก เป็นต้น

อีกตัวอย่างของมอเตอร์ฉนวนพิเศษคือ Smoke and Heat Extraction Motors เป็นมอเตอร์ที่ออกแบบให้ฉนวนมีความสามารถทนความร้อนได้เป็นกรณีพิเศษโดยเฉพาะ ปัจจุบันมีการนำมาใช้งานกับพัดลม ในระบบระบายอากาศซึ่งสามารถทำงานได้ทั้งในสภาวะปกติ และในสภาวะเกิดเพลิงไหม้ เพื่อทำหน้าที่ลดประมาณควันและความร้อนภายในตัวตึกเมื่อเกิดเพลิงไหม้ เช่น ในปัจจุบันอุโมงค์รถไฟฟ้าใต้ดินในกรุงเทพ ฯ ก็มีการนำมาใช้งาน หรือในตึกสูง หรือในพื้นที่เสี่ยงอัคคีภัย  

การทำงานในขณะเกิดเพลิงไหม้ มอเตอร์จะต้องสามารถทำงานในขณะที่มีควันไฟ และมีอุณหภูมิสูงได้ จึงมีการกำหนดมาตรฐานที่แตกต่างออกไปจากมอเตอร์ธรรมดา เช่น มาตรฐาน F200 = 200 OC, F300 = 300 OC, F400 = 400 OC ซึ่งต้องทนความร้อนได้นานกว่า 120 นาที เป็นต้น