ฐิติภรณ์ โปษณพันธุ์

ภัยคุกคามทั้ง 5 ประการนี้ทำให้บริษัทไหน ๆ ก็ล่มได้ รวมถึงบริษัทของคุณเองด้วย ซึ่งภัยคุกคามทั้ง 5 ประการได้แก่ ทรัพย์สินทางปัญญา ความรับผิดชอบต่อสินค้า ความรุนแรงในสถานที่ทำงาน ซัพพลายเชน และความต่อเนื่องทางธุรกิจ

ผู้ผลิตอุปกรณ์ทางด้านอุตสาหกรรมเชื่อว่ามีใครคนใดคนหนึ่งมาขโมยสำเนาอิเล็กทรอนิกส์เกี่ยวกับโครงการของบริษัทไป ทางบริษัทจึงต้องจ้างบริษัทรักษาความปลอดภัยทางด้านไอทีมาสืบสวน จนพบว่าโครงการนั้นถูกขโมยไปโดยการแอบเข้ามาทำลายระบบไอทีของทางบริษัท ซึ่งทางบริษัทที่เข้ามาทำการสืบสวนก็ได้ซ่อมแซมระบบความปลอดภัยไปเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่สามารถนำยอดขายที่สูญเสียไปกลับมาได้ ทางเอฟบีไอเองก็กำลังดำเนินคดีกับหัวขโมยเหล่านี้อยู่

ผู้ผลิตอีกรายหนึ่งให้ความสนใจกับตัวผลิตภัณฑ์ของเขาที่กำลังจะผลิตออกมาจากประเทศจีน ซึ่งเมื่อพิจารณาถึงข้อได้เปรียบและเสียเปรียบที่จะต้องปฏิบัติตามข้อบังคับทางกฎหมายภายใต้โครงสร้างทางด้านเศรษฐกิจและการเมืองจากทั่วโลกแล้ว เขาจึงตัดสินใจให้อำนาจการผลิตแก่ผู้ผลิตจากประเทศจีนแทน

เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคมที่ผ่านมานี้ ที่ Roanoke I11 ได้มีลมพายุ ซึ่งมีความเร็ว 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมงพร้อมกับลูกเห็บที่มีขนาดเท่าลูกซอฟต์บอลก่อตัวขึ้นเป็นพายุเฮอร์ริเคน ทำลายโรงงานพาร์ซัน แมนูแฟกเจอริ่งราบเป็นหน้ากลอง คนงานฝ่ายผลิตต่างพากันหลบหนีไปยังที่หลบภัยบริเวณใกล้เคียง แต่โรงงานนั้นไม่เหลืออะไรเลย ทุกอย่างหายวับไปกับตา

ทั้ง 3 เหตุการณ์เป็นเรื่องจริง ความเสียหายต่าง ๆ สามารถทำลายบริษัทได้ ซึ่ง 2 บริษัทแรกนั้นยังสามารถกู้สถานการณ์ให้คืนกลับสู่สภาวะปกติได้ ถึงแม้ว่าจะเสียหาย เจ็บตัวกันไปบ้าง แต่ก็ยังดีกว่ารายสุดท้าย ที่ไม่รู้ว่าผู้ผลิตโลหะวัย 29 ปีอย่างพาร์สันจะสร้างโรงงานที่มีพื้นที่ขนาด 225,000 ฟุตขึ้นมาใหม่ได้หรือไม่

ผู้บริหารที่เกี่ยวข้องกับงานด้านการผลิต ณ ปัจจุบันนี้ ต้องเผชิญหน้าการคุกคามจากภัยพิบัติที่นับวันจะมีมากขึ้นอย่างเช่น พายุทอร์นาโด รวมถึงเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน อย่างเหตุการณ์ที่ผู้ก่อการร้ายโจมตีสหรัฐอเมริกาครั้งใหญ่ เมื่อวันที่ 11 กันยายน ค.ศ. 2001 ทั้งภัยคุกคามที่เป็นอันตรายแอบแฝง และจำนวนของภัยคุกคามต่างก็เพิ่มจำนวนมากขึ้น

ไบรอัน ซาร์ติน ผู้อำนวยการฝ่ายแก้ปัญหาด้านเทคโนโลยีของ Ubizen บริษัทบริการให้คำปรึกษาและประเมินความปลอดภัยระบบไอทีของประเทศเบลเยียม มีสำนักงานใหญ่อยู่ในสหรัฐอเมริกา กล่าวว่า ขณะนี้เรากำลังเผชิญกับรายงานการทำลายระบบความปลอดภัยที่นับวันจะเพิ่มมากขึ้นทุกที ไม่ว่าจะเกิดจากการระบาดของไวรัสจำนวนมหาศาล หรือเกิดจากผู้ใช้ระบบไอทีที่เข้ามายังเว็บเซิร์ฟเวอร์ ซึ่งถูกเจาะระบบเครือข่ายไป เห็นได้ว่าจำนวนตัวเลขนั้นต่างก็สูงขึ้น

ต่อไปนี้คือทั้ง 5 ส่วนที่จะส่งผลความไม่มั่นคงต่อบริษัทที่ทำการผลิตสินค้า อันประกอบไปด้วยเรื่องการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาและข้อมูลสำคัญ การให้ความรับผิดชอบต่อสินค้า รักษาความปลอดภัยของพนักงาน ทำให้ซัพพลายเชนมีความมั่นคง รวมถึงเรื่องการวางแผนให้กับความต่อเนื่องทางธุรกิจ

ขณะที่โลกเราทุกวันนี้ดูสับสนวุ่นวาย ทำเลที่ใช้ทำธุรกิจก็ดูจะไม่ปลอดภัยนัก ไม่ว่าเรื่องเหล่านี้จะเกิดจากสาเหตุใดก็ตาม แต่ผลของมันก็ช่วยเปิดประตูไปสู่การประหยัดต้นทุนและรายได้ที่เพิ่มขึ้นมากให้กับผู้ผลิตหลายรายเลยทีเดียว ผู้ผลิตรายใดที่หัวไวก็จะชั่งน้ำหนักระหว่างผลกำไร และความเสี่ยงขององค์ประกอบดังกล่าว

เช่นเดียวกับที่เขาทำกับการซื้ออุปกรณ์ชิ้นสำคัญ การเลือกทำเลที่ตั้ง การทำข้อตกลงกับซัพพลายเออร์ และการตัดสินใจอื่น ๆ ยังไงเสียคุณก็ไม่ควรตัดสินใจโดยไม่คำนึงถึงความเสี่ยง โดยเฉพาะความเสี่ยงที่สามารถทำให้บริษัทของคุณล่มได้

เมื่อพูดถึงเรื่องการคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญา ชาร์ลส์ เอช. ม็อตติเอ ผู้มีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มา 25 ปี เขาเป็นหุ้นส่วนบริษัทกฎหมาย Leydig, Voit & Mayer Ltd. ซึ่งมีที่ตั้งอยู่ในเมืองชิคาโก กล่าวว่า ผู้ผลิตควรปฏิบัติตามยุทธวิธี 2 อย่างนี้ คือ ผู้ผลิตควรปกป้องสิทธิและผลิตภัณฑ์ของตัวเอง รวมถึงไม่ควรละเมิดสิทธิของผู้อื่น เหมือนดังกฎทองที่ว่า ปฏิบัติกับคนอื่นให้เหมือนกับที่ปฏิบัติกับตัวเอง กฎของม็อตติเอนั้นดูเหมือนง่าย แต่จริง ๆ แล้วในสถานการณ์บ้านเมืองแบบนี้กฎของเขาอาจทำได้ยากอยู่สักหน่อย

ยกตัวอย่างที่ม็อตติเอกล่าวไว้ว่า ซัพพลายเชนนั้นอาจถูกขัดขวางจากข้อกล่าวหาของพวกหัวขโมยทรัพย์สินทางปัญญา หากซัพพลายเออร์ของบริษัทถูกกล่าวหา และได้รับคำสั่งศาลแล้วล่ะก็ สายงานการผลิตสินค้าทั้งหมดก็ต้องหยุดชะงักลง ลูกค้าเองก็คงไม่สามารถจัดการกับพวกหัวขโมยซึ่งเป็นที่ต้องสงสัยได้

อีกตัวอย่างหนึ่งคือ ในยุคโลกาวิวัฒน์ของการผลิตนั้น หมายถึง บริษัทขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในสหรัฐอเมริกาต้องทำสงครามกับการโอนถ่ายทรัพย์สินทางปัญญาข้ามประเทศ แต่ดูเหมือนว่า วิธีการใหม่ ๆ ของพฤติกรรมเหล่านี้ก็ค่อย ๆ มีวิวัฒนาการมากขึ้นเช่นกัน

ม็อตติเอกล่าวว่า ผู้ผลิตอาจตกเป็นเหยื่อได้ เนื่องจากสิทธิ์ที่ได้รับการคุ้มครองจากสิทธิบัตรนั้นถูกละเมิด หรือไม่ก็ความลับทางการค้าของตนนั้นถูกเปิดเผย (เรื่องอื่น ๆ ของการละเมิดทรัพย์สินทางปัญญาก็มีเช่นว่า เรื่องลิขสิทธิ์ และเรื่องการละเมิดสิทธิ์เครื่องหมายการค้า)

การละเมิดทรัพย์สินทางปัญญานั้นส่วนมากมักเกิดขึ้นกับอุตสาหกรรมที่ผลิตสินค้าบริโภค (อย่างเช่น กระเป๋าถือสุภาพสตรี รองเท้า และอุปกรณ์ชิ้นเล็กชิ้นน้อย) รวมถึงการผลิตในระดับล่างด้วยเช่นกัน  ตัวอย่างที่มีให้เห็นก็คือไม่น่าเชื่อเลยว่ารถที่ไม่ได้รับอนุญาตจะถูกส่งเข้ามายังสหรัฐอเมริกาได้ แต่สิ่งที่น่าเชื่อก็คือ ชิ้นส่วนที่ใช้ประกอบรถต่างหากที่ถูกส่งเข้ามายังสหรัฐอเมริกา

เนื่องจากชิ้นส่วนที่จะนำมาประกอบนั้นเป็นเรื่องที่มีการละเมิดลิขสิทธิ์กันมากที่สุดในการผลิต ม็อตติเอจึงแนะนำให้ผู้ผลิตระบุในการทำสัญญากับซัพพลายเออร์ว่า ซัพพลายเออร์ต้องไม่จัดส่งชิ้นส่วนที่มีการละเมิดลิขสิทธิ์มาให้

หากต้องทำธุรกิจกับผู้ผลิตต่างชาติ คุณควรตรวจสอบอย่างเข้มงวด และให้รับมอบเฉพาะสินค้าที่มีการคุ้มครองจากสิทธิบัตรแล้ว จากนั้นให้ตรวจสอบหุ้นส่วนในอนาคตของคุณอย่างถ้วนถี่ก่อนที่จะตกลงความสัมพันธ์กันลงไป

เนื่องจากมีกรณีตัวอย่างให้เห็นมากมายว่า หากไม่มีกระบวนการตรวจสอบที่รัดกุมแล้วละก็ ผลลัพธ์ที่ออกมาก็คือความเสียหายอย่างมากนั่นเอง ผู้ผลิตจากจีนหลายรายมีความซื่อสัตย์ และจัดส่งสินค้าที่ดีมีคุณภาพ ด้วยเหตุนี้จึงเห็นสมควรให้จีนเป็นผู้ผลิตสินค้าป้อนให้อีกทีหนึ่ง

การตกเป็นเหยื่อของการขโมยทรัพย์สินทางปัญญานั้น คุณจะสูญเสียยอดขายในฐานะที่เป็นผู้ผลิต สูญเสียความพยายาม สูญเสียเวลา รามถึงเงินที่ต้องนำมาแก้ไขให้กับเรื่องการละเมิดเหล่านี้

แต่การไปละเมิดสิทธิ์ของบริษัทอื่น ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม จะทำให้ผู้ผลิตสูญเสียรายได้เมื่อต้องระงับการผลิตอันเนื่องมาจากคำสั่งศาล หรือว่าต้องจ่ายเงินทดแทนค่าความเสียหายที่เกิดขึ้น ในบางประเทศมีกฎหมายที่ระบุไว้ว่า การละเมิดทรัพย์สินทางปัญญานั้นถือเป็นอาชญากรรมอย่างหนึ่งเลยทีเดียว

พื้นฐานของความรับผิดชอบต่อสินค้าก็คือ ผู้ผลิตมีหน้าที่ออกแบบสินค้าที่ไม่มีข้อบกพร่อง คำจำกัดความของคำว่า “หน้าที่” นั้นค่อย ๆ วิวัฒนาการขึ้นไปตามยุคตามสมัย 

ชีลา เคอร์วิน นักกฎหมาย ของบริษัท Halleand Lewis Nilan Sipkins & Johnson ซึ่งตั้งอยู่ใน Minneapolis กล่าวไว้ว่า ประเทศต่าง ๆ เริ่มเรียกร้องให้ผู้ผลิตรับผิดชอบต่อหน้าที่หลังการขายสินค้านั้น ๆ ไปแล้ว

นั่นหมายความว่า ผู้ผลิตต้องแจ้งให้ลูกค้าทราบว่า เมื่อไรจึงจะทำการปรับปรุงความปลอดภัยให้กับสินค้าหลังจากที่ซื้อไป ซึ่งปกติที่ทำกันก็จะเป็นในลักษณะของการเรียกเก็บสินค้าคืน การใส่ชิ้นส่วนอุปกรณ์เข้าไปให้ใหม่ หรือไม่ว่าจะเป็นการแจ้งให้ทราบล่วงหน้า

ภาระหน้าที่ที่เพิ่มขึ้นหมายความว่า ผู้ผลิตต้องมีบันทึกและการรักษาข้อมูลของลูกค้าไว้ และอาจรวมไปถึงการกำหนดว่าบริษัทของคุณเตรียมความพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับการฟ้องร้องคดีที่เกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสินค้าได้ดีแค่ไหนด้วย

ซินเทีย เอเรนด์ส ผู้ช่วยทนายความของบริษัทเดียวกันได้แสดงความเห็นเกี่ยวกับแนวความคิดเรื่องหน้าที่ความรับผิดชอบต่อสินค้าหลังการขายไว้ว่า สำหรับผู้ผลิตแล้วมันอาจเป็นเหมือนดาบสองคม ทันทีที่สินค้าของคุณออกสู่ตลาด คุณอาจต้องเจอข้อบังคับทางกฎหมายที่กำหนดเอาไว้ว่า คุณต้องปฏิบัติแบบนี้ ๆ (เช่น เรียกเก็บสินค้าคืน หรือไม่ก็ใส่ชิ้นส่วนอุปกรณ์อันใหม่เข้าไปให้) รวมถึงต้องแจ้งให้ลูกค้าของคุณทราบแล้วทำการแก้ไขต่อไป ขณะที่คุณต้องการรับผิดชอบต่อสินค้า ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี    

คุณก็อาจต้องยอมรับว่า เกิดปัญหาขึ้นกับสินค้าที่ได้ผลิตออกไปในช่วงแรก ๆ เรื่องนี้ทำให้ผู้ผลิตใช้เวลาในการวิเคราะห์สักระยะ โดยวิเคราะห์ในเชิงกฎหมาย รวมถึงด้านวิศวกรรมไปพร้อม ๆ กัน เพื่อตัดสินใจที่จะจัดการกับปัญหาให้ดีที่สุด สิ่งที่บริษัททั้งหลายพึงตระหนักไว้ก็คือ เอกสารทั้งหมดที่ผู้ผลิตจัดเตรียมไว้สำหรับกระบวนการเรียกสินค้ากลับคืนนั้นจะต้องเข้าไปมีส่วนกับการฟ้องร้องคดีด้วยโดยไม่ต้องสงสัย

ด้วยเหตุผลดังกล่าวและเพื่อการเตรียมความพร้อมทั้งหมด เคอร์วินกับเอเรนด์ส จึงแนะนำให้มีนโยบายในการจัดเก็บเอกสาร ซึ่งควรระบุเอาไว้ว่าต้องเขียนอะไรลงไปในเอกสารนั้นบ้าง เอกสารใดที่ควรเก็บไว้ แล้วเอกสารใดที่นำไปทำลายได้ 

เคอร์วินกล่าวว่าในคดีที่เกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสินค้านั้น คณะลูกขุนจะตรวจสอบบันทึกข้อมูลทางวิศวกรรม รวมถึงเอกสารภายในอื่น ๆ อย่างละเอียด ดังนั้นจะเป็นการดีมากหากคุณได้พูดคุยกับวิศวกรทั้งหลายว่าอย่าเขียนข้อมูลอะไรที่เสี่ยงอันตรายลงไปในข้อมูลที่บันทึกเอาไว้เมื่อใดก็ตามที่การควบคุม รวมถึงมาตรฐานทางด้านอุตสาหกรรมมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วแล้วละก็ แสดงให้เห็นว่านั่นเป็นเรื่องที่ร้ายแรงทีเดียว

แน่นอนว่าหนทางที่ดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องของความรับผิดชอบต่อสินค้าก็คือ อย่านำสินค้าที่มีข้อบกพร่องออกมาขายในตลาด โดยเคอร์วินได้อ้างถึงคำว่า “ออกแบบ ป้องกัน เตือน” ซึ่งเรียงลำดับตามประเด็นดังนี้คือ อย่าออกแบบสินค้าให้มีความเสี่ยงหากคุณมองเห็นความเสี่ยงนั้นล่วงหน้ามาก่อนแล้ว แต่หากเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ ก็ให้หันมาป้องกันแทน และถ้ายังป้องกันไม่ได้อีกก็ให้เขียนคำเตือนที่เฉพาะเจาะจงลงไปบนสินค้านั้น ๆ เสีย

เจสัน มอร์ริส ประธานและผู้ร่วมก่อตั้งบริษัท Background Information Service Inc. ตั้งอยู่ในเมืองบีชวูด มลรัฐโอไฮโอ ซึ่งเป็นบริษัทที่ทำการกลั่นกรองและตรวจสอบภูมิหลังของผู้สมัครก่อนทำการจ้างงาน กล่าวไว้ว่า การตรวจสอบภูมิหลังของพนักงานนั้นไม่ได้หยุดอยู่แค่ 9/11 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น  

การตรวจสอบภูมิหลังของพนักงานยังช่วยให้สถานที่ทำงานมีความปลอดภัยมากขึ้น พนักงานคือความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ที่สุดของผู้ว่าจ้าง เมื่อใดที่มีการรับพนักงานเข้ามาทำงาน นั่นหมายความว่าคุณกำลังเพิ่มความเสี่ยงอยู่

“ความรุนแรงในสถานที่ทำงานเป็นประเด็นที่กำลังปรากฏให้เห็นอยู่เรื่อย ๆ ผู้ว่าจ้างจึงมีหน้าที่จัดการกับความเสี่ยงที่ว่านี้” แชนนอน ชิเนเบอร์รี ทนายความแผนกแรงงานและการจ้างงานของบริษัท McDonald Hopkins Co.LPA. ซึ่งตั้งอยู่ในคลีฟแลนด์ได้กล่าวไว้ นอกจากนี้เขายังกล่าวอีกว่า มีตัวอย่างของกฎหมายว่าด้วยเรื่องการว่าจ้างและการรักษาพนักงานเอาไว้ซึ่งผู้ว่าจ้างได้ละเลยไป กฎหมายนี้ทำให้ผู้ว่าจ้างต้องรับผิดชอบต่อความรุนแรงที่พนักงานเป็นผู้กระทำผิดด้วย   

เขาแนะนำวิธีการ 3 ขั้นตอนที่จะปกป้องพนักงานเอาไว้ ขั้นตอนแรกคือ ก่อนการจ้างงาน ขั้นตอนที่สองคือ ขั้นตอนของการจ้างงาน และขั้นตอนสุดท้ายคือ การสิ้นสุดการจ้างงาน ช่วงเวลาก่อนการจ้างงานนั้นคุณได้ตรวจสอบ หรือกลั่นกรองภูมิหลังของผู้สมัครหรือไม่ เพราะนั่นถือเป็นก้าวแรกที่จะกลั่นกรองดูว่าผู้สมัครคนใดจะเป็นตัวปัญหาได้ในอนาคต

มอร์ริสกล่าวว่า ในขั้นตอนของการตรวจสอบภูมิหลังของผู้สมัครนั้น ทางบริษัทของเขาพบว่า 9-11 เปอร์เซ็นต์ของผู้สมัครที่ผ่านการตรวจสอบจะพบว่ามีประวัติเกี่ยวกับคดีอาญาแทบทั้งสิ้น ขณะที่การตรวจสอบความเป็นจริงเกี่ยวกับการจ้างงานและที่ทำงาน กลับพบว่ามีความขัดแย้งที่เกิดขึ้นถึง 56 เปอร์เซ็นต์ในการตรวจสอบแต่ละครั้ง

เมื่อเป็นดังนี้ชิเนเบอร์รีจึงกล่าวว่า ในลำดับต่อมานั้นผู้ว่าจ้างควรกำหนดมาตรการป้องกันภายในสถานที่ทำงาน อย่างเช่น มีนโยบายเกี่ยวกับความรุนแรงในที่ทำงาน ที่ทำให้พนักงานทุกคนตระหนักและเข้าใจร่วมกัน เป็นนโยบายที่สั่งห้ามนำอาวุธเข้ามาในสถานที่ทำงาน หรือไม่ก็ระบุนโยบายที่ว่า ไม่ว่าจะเป็นล็อกเกอร์หรือบริเวณไหนที่พนักงานใช้สอยอยู่ สถานที่ต่าง ๆ เหล่านี้ไม่ถือว่าเป็นสถานที่ส่วนบุคคล ดังนั้นผู้ว่าจ้างมีสิทธิที่จะเข้าไปตรวจค้นได้ 

ให้การฝึกอบรมแก่ซูเปอร์ไวเซอร์เพื่อให้พวกเขามองเห็นสัญญาณความรุนแรงที่จะเกิดขึ้นในที่ทำงาน และชี้ให้ชัดลงไปว่าใครคือบุคคลที่พวกเขานึกถึงเมื่อปัญหาต่าง ๆ ที่เห็นเริ่มปรากฏชัดเจนขึ้น ภายในนโยบายนั้นก็ควรระบุไว้ด้วยว่า จะมีวิธีจัดการกับปัญหานั้นอย่างไร ทันทีที่ได้รับรายงาน

รวมทั้งควรระบุบทสรุปเพื่อให้แน่ใจว่าทั้งเพื่อนร่วมงาน หรือแม้แต่บุคคลที่รับหน้าที่ในการจัดการกับปัญหานี้จะปลอดภัยจากความรุนแรงที่อาจเกิดขึ้นได้ในอนาคต นโยบายความรุนแรงในสถานที่ทำงานอันเป็นขั้นเป็นตอนนี้ จะไม่ก่อให้เกิดความสับสนวุ่นวายขึ้น เพราะตัวคุณได้เข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลมนี้ เพี่อจัดการกับความรุนแรงที่จะเกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสมและทันท่วงที

สก็อตต์ เอลลิฟฟ์ ประธานบริษัท Capital Consulting & Management Inc. (หรือ CCMI) กล่าวว่า ซัพพลายเชนนั้นเกี่ยวข้องกับการไหลของสินค้าจากแหล่งผลิตไปยังจุดสุดท้ายปลายทาง ยิ่งปล่อยให้มีโอกาสในการขัดขวางมากเท่าไร ก็จะยิ่งไปกระทบกับการไหลของสินค้ามากเท่านั้น

เมื่อต้นปีนี้ ทางบริษัทของเอลลิฟฟ์ได้พัฒนา “แผนเกี่ยวกับการบริหารซัพพลายเชน” ซึ่งกระตุ้นให้บริษัทำการพัฒนาแผนความปลอดภัยเกี่ยวกับซัพพลายเชนให้ครอบคลุมมากขึ้น เพื่อให้สินค้ายังเดินหน้าต่อไปในห่วงโซ่ได้ไม่ว่าจะเกิดความเสียหายตรงจุดใดในห่วงโซ่ก็ตาม

เอลลิฟฟ์กล่าวว่า เพียงแค่มีสินค้าที่พิเศษกว่าไม่ถือว่าเป็นการแก้ปัญหา เพราะนั่นเป็นเพียงปฏิกิริยาตอบกลับอัตโนมัติอย่างแรกที่คนส่วนใหญ่ก็ทำกัน เหตุการณ์ในอดีตได้แสดงให้เห็นว่า คุณไม่อาจมีสินค้าที่ต้องการได้เพียงพอกับช่วงเวลาที่เหมาะสมเพื่อครอบคลุมสินค้าแต่ละประเภทได้

จงทุ่มเทความพยายามไปที่เรื่องอื่น ซึ่งสามารถสร้างความแตกต่างให้เกิดขึ้นได้ ยกตัวอย่างเช่น ผู้ผลิตต้องทำความคุ้นเคยกับกฎระเบียบของด่านภาษีศุลกากรของสหรัฐอเมริกา และพร้อมที่จะปฏิบัติตาม ทางรัฐบาลกลางได้เพิ่มหรือสนับสนุนแผนการที่จะทำให้ความปลอดภัยเกี่ยวกับซัพพลายเชนนั้นแข็งแกร่งขึ้น ผู้ผลิต หรือซัพพลายเออร์ของผู้ผลิตที่ไม่ปฏิบัติตาม อาจมีความเสี่ยงกับการเคลื่อนตัวของสินค้าที่ล่าช้า

อีกข้อหนึ่งคือ จงพิจารณาที่จะพัฒนาทางเลือกของแหล่งกำเนิดสินค้า ถ้าคุณกำลังหาแหล่งผลิตส่วนประกอบของสินค้าที่ต้องการจากโรงงานเพียงแค่แหล่งเดียว โดยไม่มีซัพพลายเออร์รายอื่น ๆ มารองรับ คุณก็จะมีสินค้าไม่มากพอหากเกิดปัญหาขึ้นกับซัพพลายไลน์

เอลลิฟฟ์แนะนำให้ผู้ผลิตใช้ส่วนประกอบที่ไม่ต้องพิเศษอะไรมาก เพราะหากสินค้าแต่ละประเภทมีส่วนประกอบที่พิเศษเฉพาะตัวแล้ว ก็อาจเสี่ยงกับผู้ผลิตเมื่อเกิดปัญหาขึ้นมา ส่วนประกอบที่ธรรมดา ๆ ของสินค้าตัวหนึ่ง ซึ่งมีลักษณะโดยทั่วไปเหมือนสินค้าตัวอื่น ๆ สามารถนำมาใช้แทนกันได้ในยามฉุกเฉิน จะช่วยทุเลาความเสี่ยงหากซัพพลายเออร์ไม่ส่งของให้

เมื่อมองในมุมกว้างแล้ว อาจถึงเวลาที่ต้องกำหนดแหล่งที่มา รวมถึงสถานที่ผลิตให้เป็นหนึ่งเดียวกันเสียที ผู้ผลิตโดยทั่วไปรวมถึงผู้ผลิตในสหรัฐอเมริกาควรพิจารณาที่จะพัฒนาความสามารถในการผลิตที่ไม่แน่นอนได้แล้ว จงทำให้คนอื่นรู้ว่าส่วนประกอบของสินค้าที่คุณผลิตนั้นสามารถนำไปเป็นส่วนประกอบในสินค้าตัวอื่น ๆ ได้เช่นเดียวกัน

นอกจากนี้ ยังควรพิจารณาดูด้วยว่าความสมดุลได้เปลี่ยนมาถึงจุดที่แหล่งกำเนิดของสินค้าที่ต้องเดินทางมาครึ่งค่อนโลกนั้นดูจะไม่สมเหตุสมผลอีกต่อไป อย่างประเทศเม็กซิโกนั้นก็ถือเป็นแหล่งผลิตที่เหมาะสมให้กับสหรัฐอเมริกา เพราะว่าอยู่ใกล้สหรัฐอเมริกามากกว่า ถึงแม้จะมีค่าแรงแพงกว่าแถบเอเชียก็ตามที   โดยสรุปก็คือ ให้คิดว่าโลกใบนี้เป็นแหล่งผลิตสินค้าอีกหนึ่งแหล่งอย่างเป็นระเบียบมากขึ้น

ไม่ว่าการจากไปของซีอีโอจะมีการวางแผนกันมาก่อนล่วงหน้าแล้ว อย่างเช่นการปลดเกษียณ หรือเป็นการจากไปอย่างปัจจุบันทันด่วน อย่างเช่นการเสียชีวิต แนวความคิดเบื้องหลังการวางแผนเพื่อสืบทอดกิจการต่อก็ยังคงเหมือนเดิม ที่ต้องมีการวางแผนไว้ก็เพื่อเตรียมความพร้อมให้กับองค์กร จะได้ส่งผ่านอำนาจการปกครองได้อย่างราบรื่น และมีความต่อเนื่องกันไป นั่นเป็นคำกล่าวของ คีท กรีน ประธานแผนการขององค์กร จากบริษัท Society for Human Resource Management 

กรีนชี้ให้ดูตัวอย่างของบริษัท McDonald’s Corp. ซึ่งถือได้ว่ามีการเตรียมการมาเป็นอย่างดีในเรื่องการสืบทอดกิจการต่อ เพราะหลังจากที่ จิม แคนตาลุโป ผู้เป็นซีอีโอของ McDonald’s เสียชีวิตเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ก็มีการประกาศรายชื่อซีอีโอคนใหม่ในวันเดียวกันนั้น แสดงให้เห็นว่า McDonald’s มีแผนการหาผู้สืบทอดอย่างมีระเบียบแบบแผน ซึ่งสามารถประกาศใช้ได้ทันทีหลังจากที่ซีอีโอเสียชีวิตลง พวกเขาไม่ต้องมานั่งรื้อข้อมูลเข้า ๆ ออก ๆ เพื่อหาซีอีโอคนใหม่ เพราะได้วางระบบเอาไว้เรียบร้อยแล้วนั่นเอง

กรีนบอกอีกว่า McDonald’s รอดพ้นวิกฤติมาได้ เพราะมีการส่งผ่านอำนาจการปกครองอย่างราบรื่นภายใต้สถานการณ์อันโหดร้าย เขาเชื่อว่าแผนการสืบทอดกิจการต่อนั้นควรทำให้มีระเบียบแบบแผน โดยเขียนเป็นลายลักษณ์อักษร และสามารถเปลี่ยนแปลงได้ นอกจากนี้แล้ว ควรนำแผนมาทบทวนอาจจะปีละ 2 ครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่ายังเหมาะกับภาวะปัจจุบัน และคงความถูกต้องอยู่

ในแผนนั้นควรมีรายชื่อสมาชิกอาวุโสให้ครบทุกคน ควรใส่ผลงานรวมถึงตำแหน่งของบุคคลเหล่านี้เข้าไปด้วย บางองค์กรนอกจากจะมีผู้บริหารอาวุโสแล้ว ก็ยังมีผู้ดำรงตำแหน่งสำคัญอื่นด้วย ซึ่งบุคคลสำคัญเหล่านี้ต้องรับรองทายาทที่จะมาสืบทอดกิจการต่อ บางครั้งผู้ที่ลาออกไปอาจเป็นพนักงานที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านก็ได้ หากเป็นเช่นนั้นจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าคุณไม่มีการเตรียมแผนที่จะหาบุคลากรมาทดแทนเอาไว้ล่วงหน้า เพื่อปกป้ององค์กรของคุณไว้

พอล ริช ผู้ให้คำปรึกษาด้านธุรกิจ และเป็นประธานบริษัท Seigel Rich Division เชื่อว่า แผนการรับช่วงต่อที่เป็นผลสำเร็จควรสนับสนุนวัฒนธรรมองค์กร ซึ่งส่งเสริมทายาทในอนาคตให้เห็นเด่นชัดขึ้นมา ซีอีโอควรพัฒนาพนักงานในบริษัท ที่เห็นว่ามีความสามารถก้าวขึ้นมา และเรียนรู้คุณสมบัติของผู้นำได้

จงแน่ใจว่า ภายในองค์กรนั้นมีดาวเด่นอยู่ 2-3 คนที่สามารถกระโดดมารับหน้าที่นี้ได้ ซึ่งแผนการทั้งหมดจะสำเร็จได้ก็ด้วยการอบรมและการให้คำแนะนำ ทั้งนี้เขายังให้คำเตือนสำหรับแผนการสืบทอดกิจการต่อว่า แต่ละแผนการนั้นควรต้องมีกระบวนการตรวจสอบ เพื่อรับรองว่าคุณได้บุคคลที่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้ที่สุด ซึ่งนั่นรวมถึงให้โอกาสคนนอกได้เข้ามาตรวจสอบภายในองค์กรด้วย

แปลและเรียบเรียงจาก
www.industryweek.com