No.284

ปัทมาพร ท่อชู

สาขาวิชาอุตสาหกรรมศิลป์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์

ดร.วิทยา  อินทร์สอน

สาขาวิชาช่างเชื่อมโลหะ  วิทยาลัยเทคนิคสุรินทร์

 

 

เทคโนโลยีเป็นสิ่งที่มนุษย์นำความรู้จากธรรมชาติวิทยามาคิดค้นและดัดแปลงธรรมชาติเพื่อแก้ปัญหาพื้นฐานในการดำรงชีวิต ในระยะแรกเทคโนโลยีที่นำมาใช้เป็นระดับพื้นฐานอาทิ การเพาะปลูก การชลประทาน การก่อสร้าง การทำเครื่องมือเครื่องใช้ การทำเครื่องปั้นดินเผา การทอผ้า เป็นต้น แต่จากปัจจัยการเพิ่มจำนวนของประชากร ข้อจำกัดด้านทรัพยากรธรรมชาติ รวมทั้งการพัฒนาความสัมพันธ์กับต่างประเทศ เป็นปัจจัยสำคัญในการนำและการพัฒนาเทคโนโลยีมาใช้มากขึ้น

 

     เทคโนโลยี หรือเทคนิควิทยา มีความหมายค่อนข้างกว้าง โดยทั่วไปหมายถึงธรรมชาติวิทยาและต่อเนื่องมาถึงวิทยาศาสตร์ มาเป็นวิธีการปฏิบัติและประยุกต์ใช้เพื่อช่วยในการทำงานหรือแก้ปัญหาต่าง ๆ อันก่อให้เกิดวัสดุ อุปกรณ์ เครื่องมือ เครื่องจักร แม้กระทั่งองค์ความรู้นามธรรม เช่น ระบบหรือกระบวนการต่าง ๆ เพื่อให้การดำรงชีวิตของมนุษย์ง่ายและสะดวกยิ่งขึ้น

 

          เทคโนโลยีก่อเกิดผลกระทบต่อสังคมและในพื้นที่ที่มีเทคโนโลยีเข้าไปเกี่ยวข้องในหลายรูปแบบ เทคโนโลยีได้ช่วยให้สังคมหลาย ๆ แห่งเกิดการพัฒนาทางเศรษฐกิจมากขึ้นซึ่งรวมทั้งเศรษฐกิจโลกในปัจจุบัน ในหลาย ๆ ขั้นตอนของการผลิตโดยใช้เทคโนโลยีได้ก่อให้ผลผลิตที่ไม่ต้องการ หรือเรียกว่ามลภาวะ เกิดการสูญเสียทรัพยากรธรรมชาติและเป็นการทำลายสิ่งแวดล้อม เทคโนโลยีหลาย ๆ อย่างที่ถูกนำมาใช้มีผลต่อค่านิยมและวัฒนธรรมของสังคม เมื่อมีเทคโนโลยีใหม่ ๆ เกิดขึ้นก็มักจะถูกตั้งคำถามทางจริยธรรม ดังนั้นการใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ เป็นเรื่องที่ทุกคนต้องตระหนักมากขึ้นในปัจจุบัน

 

วิวัฒนาการของเทคโนโลยี

 

          วิวัฒนาการของเทคโนโลยี หมายถึง การพัฒนาวิธีการ สิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ เพื่อแก้ปัญหาสนองความต้องการ หรือเพิ่มความสามารถในการทำงานของมนุษย์โดยมีการปรับปรุงกระบวนการผลิต ลักษณะทางกายภาพ วัสดุ หน้าที่ใช้สอย การใช้งานรวมถึงประสิทธิภาพของวิธีการ สิ่งของเครื่องใช้หรือผลิตภัณฑ์นั้นอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นวิวัฒนาการของเทคโนโลยี สามารถแบ่งได้หลายแบบ โดยสรุปเกณฑ์ที่ใช้แบ่งได้ดังนี้

 

          1. วิวัฒนาการของเทคโนโลยีที่แบ่งตามระยะเวลา แบ่งได้ 4 ยุค คือ

 

          1.1 ยุคโบราณยุคแรก ๆ คือประมาณ 10,000 ปี ก่อนคริสตศักราช มนุษย์อยู่ร่วมกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ต้องดิ้นรนหาอาหารด้วยการล่าสัตว์ เพื่อให้ชีวิตอยู่รอด มนุษย์ใช้สิ่งที่มีอยู่ในธรรมชาติ เช่น ไม้ กระดูก ขนสัตว์ ใบไม้ หญ้า เพื่อการดำรงชีวิต

 

          1.2 ยุคกลาง เป็นยุคที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมเครื่องกลไกต่าง ๆ เช่น ในประเทศจีน ใช้ระบบแม่แรงยกสิ่งของ (Hydraulic Engineering) เพื่อใช้กับสิ่งก่อสร้าง

 

          1.3 ยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม ยุคนี้เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้ามากขึ้น เป็นยุคของเทคโนโลยีพลังงาน (Energy Technology) มีการสร้างกังหันลมและใช้พลังไอน้ำ สำหรับการทำงานของเครื่องจักรกล และการค้นพบความรู้เรื่องไฟฟ้าและเกิดการคิดค้นการสร้างเครื่องกำเนิดไฟฟ้า

 

          1.4 ยุคศตวรรษที่ 20 เป็นยุคของการบิน การส่งจรวด ความรู้ทางอิเล็กทรอนิกส์ และระเบิดปรมาณู การประดิษฐ์คิดค้นวัสดุใหม่ ๆ

 

          2. วิวัฒนาการของเทคโนโลยีแบ่งตามความจำเป็นในการใช้เทคโนโลยี แบ่งได้ 2 ยุค คือ

 

          2.1 ยุคแรก เทคโนโลยีเกิดขึ้นพร้อมกับการมีมนุษยชาติ เป็นการสร้างอุปกรณ์หรือเครื่องมือเพื่อการยังชีพ โดยใช้วัสดุธรรมชาติใกล้ตัว

 

          2.2 ยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม เทคโนโลยียุคปฏิวัติอุตสาหกรรม มีการพัฒนา และเปลี่ยนแปลงรวดเร็วมาก มีการประดิษฐ์เครื่องจักรกลเพื่อใช้แทนแรงงานคนและพลังน้ำไหลตามธรรมชาติไปสู่ต้นกำลังการผลิตในโรงงานอุตสาหกรรม

 

          3. วิวัฒนาการของเทคโนโลยีแบ่งตามลักษณะของเทคโนโลยี แบ่งได้ 5 ขั้น คือ

 

          1. ช่างฝีมือ (Handcraft)

          2. ช่างกล (Mechanization)

          3. ระบบเครื่องจักรโรงงาน (Mass Production)

          4. เครื่องจักรอัตโนมัติ (Automation)

          5. สมองกล (Cybernation)

 

ความหมายของเทคโนโลยีและการสร้างสรรค์

 

          เทคโนโลยี (Technology) หมายถึง การนำความรู้ทางธรรมชาติวิทยาและต่อเนื่องมาถึงวิทยาศาสตร์ มาเป็นวิธีการปฏิบัติและประยุกต์ใช้เพื่อช่วยในการทำงานหรือแก้ปัญหาต่าง ๆ อันก่อให้เกิดวัสดุ อุปกรณ์ เครื่องมือ เครื่องจักร แม้กระทั่งองค์ความรู้นามธรรม เช่น ระบบหรือกระบวนการต่าง ๆ เพื่อให้การดำรงชีวิตของมนุษย์ง่ายและสะดวกยิ่งขึ้น

 

          การสร้างสรรค์ (Creativity) หมายถึง การสร้างสิ่งใหม่ ๆ ที่มีคุณค่า โดยสิ่งใหม่ที่เกิดขึ้นอาจมีการอ้างถึงบุคคลผู้สร้างสรรค์ หรือสังคมหรือขอบเขตภายในที่ได้สร้างสรรค์สิ่งแปลกใหม่ขึ้นมา ซึ่งการวัดคุณค่าดังกล่าวอาจใช้ได้หลายวิธี

 

         ความคิดสร้างสรรค์ มี 4 ลักษณะ ประกอบ ด้วย

 

         1. ความคิดริเริ่ม (Originality) คือมีความคิดที่แปลกใหม่ต่างจากความคิดธรรมดาของคนทั่ว ๆ ไป

 

         2. ความคิดยืดหยุ่น (Flexibility) คือมีความสามารถในการคิดหาคำตอบได้หลายทิศทางหลายแง่หลายมุม

 

         3. ความคิดคล่องแคล่ว (Fluency) คือสามารถคิดหาคำตอบได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว รวดเร็ว และได้คำตอบมากที่สุดในเวลาที่จำกัด

 

         4. ความคิดละเอียดลออ (Elaboration) คือการคิดได้ในราย ละเอียดเพื่อขยายหรือตกแต่งความคิดหลักให้ได้ความหมายที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น

 

ประโยชน์ของเทคโนโลยี

 

         เทคโนโลยีมีคุณค่าอยู่ที่การพัฒนาตน ให้เป็นเครื่องเกื้อหนุนอำนวยโอกาสให้คนสามารถพัฒนาศักยภาพที่จะสร้างสรรค์สิ่งดีงามนำชีวิตและสังคมเข้าถึงความสุขและอิสรภาพดียิ่งขึ้นไป การรู้เท่าทันเทคโนโลยีจะเกิดประโยชน์ ดังนี้

 

          1. สามารถสื่อสารกับผู้อื่น คือสามารถรับส่งสารที่เป็นประโยชน์ให้ผู้อื่นเข้าใจ อย่างถูกต้อง อย่างสร้างสรรค์ เหมาะสมกับกาลเทศะ และเกิดประโยชน์

 

          2. สามารถพัฒนาตนเองและสังคม เลือกใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมในการเรียนรู้ เลือกใช้ข้อมูลข่าวสารจากอินเทอร์เน็ต สำหรับสืบค้น ค้นคว้า รวบรวม สรุปความรู้ที่ได้ ด้วยรูปแบบของตนเองอย่างสร้างสรรค์ และมีคุณธรรม

 

          3. สามารถลดขั้นตอนและเวลาในการทำงาน ใช้เทคโนโลยีในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และนำเสนอผลงานที่เป็นประโยชน์ เช่น จัดนิทรรศการ ทำแผ่นพับ เอกสาร วารสาร เผยแพร่ ประชาสัมพันธ์งานต่าง ๆ อย่างถูกต้อง อย่างสร้างสรรค์ มีความแปลกใหม่ น่าสนใจ และมีคุณธรรม ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน

 

          4. สามารถพัฒนาทักษะกระบวนการทางเทคโนโลยี ให้สามารถสร้างสรรค์ผลงานที่มีคุณค่าต่อตนเองและผู้อื่น ใช้เทคโนโลยีรวบรวมข้อมูลได้ถูกต้อง น่าเชื่อถือ ใช้เทคโนโลยีออกแบบและปฏิบัติตามที่ออกแบบไว้ได้สำเร็จ รวมถึงใช้เทคโนโลยีประมวลผลจนเกิดชิ้นงาน/ภาระงานที่สามารถแก้ปัญหาหรือความต้องการได้อย่างมีประสิทธิภาพ

 

          สรุปว่าประโยชน์ของเทคโนโลยี มีดังนี้คือ ช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตของมนุษย์ ช่วยให้มนุษย์มีความสะดวกสบายขึ้น ช่วยให้เราทันสมัย และช่วยประหยัดเวลา เป็นต้น

 

 

ระดับของเทคโนโลยี

 

          ระดับของเทคโนโลยีที่ใช้ในสังคมสามารถแบ่งได้ 3 ระดับคือ

 

          1. เทคโนโลยีระดับพื้นบ้าน หรือระดับพื้นฐาน (Low Technology) เป็นเทคโนโลยีที่มีอยู่แต่เดิมตั้งแต่ยุคโบราณเกิดขึ้นจากความจำเป็นในการยังชีพของชาวชนบทในท้องถิ่นมีการประยุกต์ใช้วัสดุอุปกรณ์ที่ได้จากธรรมชาติโดยตรงตลอดจนใช้แรงงานในท้องถิ่น มีการสืบทอดเทคโนโลยีต่อ ๆ กันมาพร้อมกับขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรมท้องถิ่น ดังนั้นอาจเรียกเทคโนโลยีระดับต่ำว่าเป็นเทคโนโลยีท้องถิ่น (Traditional Technology) จัดเป็นเทคโนโลยีอย่างง่าย ๆ ซึ่งผู้ที่มีความสามารถในระดับต่ำจำเป็นต้องมีความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับเทคโนโลยีนั้น ๆ อย่างถูกต้อง เนื่องจากมีความจำเป็นต้องใช้เพื่อการดำรงชีวิตแต่ก็ไม่จำเป็นต้องมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งจนถึงระดับแก้ไขดัดแปลง

 

          2. เทคโนโลยีระดับกลาง (Intermediate Technology) คือเกิดจากการปรับปรุงพัฒนาเทคโนโลยีระดับพื้นบ้านมาเพื่อให้ได้รับประโยชน์จากเทคโนโลยีนั้นมากยิ่งขึ้น โดยเป็นการใช้เครื่องมืออุปกรณ์ที่มีเทคโนโลยีที่สูงขึ้น มีขั้นตอนการทำงานซับซ้อน มีการคำนวณ และมีการวางแผนในการทำงานล่วงหน้าก่อนการทำงาน และผู้ปฏิบัติงานกับเครื่องมืออุปกรณ์จำเป็นต้องมีความรู้พอสมควรและผลิตภัณฑ์ผลิตออกมา ก็มีการใช้วัสดุสังเคราะห์มากขึ้น จากเกษตรพื้นบ้านเป็นเกษตรกรรมเมือง เช่น การใช้เครื่องจักรแทนคน การใช้เครื่องทุ่นแรง และการใช้สิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ เป็นต้น

 

          3. เทคโนโลยีระดับสูง (High Technology) เป็นงานที่ต้องอาศัยความรู้ทางวิศวกรรม การศึกษา วิจัยและการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง เฉพาะด้านขั้นสูง รู้จักดัดแปลงเทคโนโลยีเดิมให้มีคุณภาพดีขึ้นจนก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด และมีการประดิษฐ์คิดค้นเครื่องมือ เครื่องจักรกลต่าง ๆ ที่มีประสิทธิภาพสูง เช่น หุ่นยนต์ อาคารหรือตึกสูง ๆ เครื่องบินโดยสาร ยานอวกาศ รถไฟความเร็วสูง และรถแข่ง เป็นต้น งานเหล่านี้ต้องมีการคำนวณอย่างละเอียด มีการทดลองใช้งานเพื่อหาข้อผิดพลาดก่อนการใช้งานจริง

 

การถ่ายทอดเทคโนโลยี (Technology Transfer)

 

          เทคโนโลยีเป็นแนวคิดการสร้างหรือวิธีการจัดการจัดหาสิ่งของที่มนุษย์ต้องการใช้ในการดำรงชีวิตเกิดขึ้นพร้อมกับมนุษย์ เริ่มตั้งแต่อย่างง่ายแล้วพัฒนาปรับปรุง และวิวัฒนาการจนก้าวหน้าตามความรู้ของแต่ละชุมชน และถูกถ่ายทอดจากชนรุ่นหนึ่งไปสู่ชนอีกรุ่นหนึ่ง หรือจากชุมชนหนึ่งไปยังอีกชุมชนหนึ่ง ทำให้ความรู้เหล่านี้กระจายไป และเกิดการคิดค้นวิธีการใหม่ ๆ เพื่อสนองต่อความต้องการมนุษย์กว้างขวางยิ่งขึ้น ลักษณะดังกล่าวเรียกว่า "การถ่ายทอดเทคโนโลยี" หรือการได้มาซึ่งความรู้ทางด้านเทคโนโลยี (Technology Know-How) สำหรับการผลิตสินค้าและบริการด้วย ดังนั้นระดับของการถ่ายทอดเทคโนโลยี

 

          การถ่ายทอดเทคโนโลยี อาจแบ่งได้ 4 ระดับ ดังนี้

 

          ระดับที่ 1 เป็นการโยกย้ายทางภูมิศาสตร์ของเทคโนโลยี เช่น การเคลื่อนย้ายโรงงานและเครื่องจักรจากภูมิศาสตร์หนึ่งไปยังอีกภูมิศาสตร์หนึ่ง ความหมายเช่นนี้ ผู้ขายเทคโนโลยีและนักวิชาการในประเทศพัฒนาแล้วนิยมใช้กันมาก ต่อมาเห็นว่า ความหมายนี้ไม่ยังครอบคลุม และควรเรียกการถ่ายทอดเทคโนโลยีในระดับนี้ว่า "การนำเข้าเทคโนโลยี"

 

          ระดับที่ 2 การถ่ายทอดเทคโนโลยีเสร็จสิ้นสมบูรณ์ เมื่อผู้รับสามารถดำเนินการผลิตบำรุงรักษาและเปลี่ยนแผนการผลิต โดยมิต้องอาศัยผู้ให้อีกต่อไป

 

          ระดับที่ 3 เป็นระยะที่เทคโนโลยีซึ่งได้รับจากระดับที่ 2 ส่ง ผ่านหรือกระจาย (Diffuse) ความรู้ดังกล่าวภายในสังคม อาจเป็นการกระจายโดยไม่เจตนาของผู้รับและผู้ให้ก็ได้

 

          ระดับที่ 4 การถ่ายทอดในระยะนี้จะสมบูรณ์ เมื่อผู้รับเทคโนโลยีทั้งโดยตรงและทางอ้อม สามารถสร้างเทคโนโลยีชนิดหนึ่งขึ้นได้ใหม่ โดยไม่ต้องอาศัยผู้ถ่ายทอดเทคโนโลยี รวมทั้งสามารถดัดแปลง แก้ไขเทคโนโลยีให้มีประสิทธิภาพ และเหมาะสมกับสภาพแวดล้อมมากขึ้น

 

          ดังนั้นสรุปว่า การถ่ายทอดเทคโนโลยีทั่วไป คือการเคลื่อนย้ายวิทยาการ หรือความรู้ความสามารถจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง

 

ผลกระทบของเทคโนโลยีต่อมนุษย์

 

          เทคโนโลยีมีประโยชน์ต่อการดำรงชีวิต และการดำเนินกิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์มากมาย แต่ในขณะเดียวกันความเจริญก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีก็อาจส่งผลเสียอย่างใหญ่หลวงต่อมนุษยชาติเอง จากสถานการณ์ที่ทำให้เกิดความเสียหายต่อชีวิต สังคม และสิ่งแวดล้อม โดยผลกระทบของเทคโนโลยีที่มีต่อประเทศไทยมีหลายอย่าง เช่น

 

          1. ด้านพลังงาน ประเทศไทยมีโรงงานอุตสาหกรรมเกิดขึ้นมากมายทำให้มีความต้องการใช้พลังงาน เพิ่มขึ้นจึงต้องหาแหล่งพลังงานให้พอกับความต้องการ ทำให้มีการสร้างโรงไฟฟาเพิ่มขึ้น ผลกระทบจากการผลิตกระแสไฟฟาของโรงไฟฟาต่าง ๆ เกิดขึ้น เช่น โรงไฟฟาที่ใช้พลังงานความร้อนโดยใช้น้ำมัน หรือถ่านหิน ลิกไนต์เป็นเชื้อเพลิงจะปล่อยซัลเฟอร์ไดออกไซด์และเถ้าถ่านสู่บรรยากาศซึ่งเป็นอันตรายต่อมนุษย์และสิ่งแวดล้อมโรงไฟฟา พลังน้ำหรือการสร้างเขื่อนทำให้เกิดผลกระทบต่อสัตว์ป่าในเรื่องถิ่นที่อยู่อาศัยและสิ่งแวดล้อม เป็นต้น  

 

          2. มลภาวะทางอากาศ เกิดจากควันพิษจากโรงงานอุตสาหกรรมและท่อไอเสียรถยนต์ที่ปล่อยสารพิษตะกั่วปนไอเสียออกมา ซึ่งสารตะกั่วมีผลต่อระบบหายใจของมนุษย์ จะทำให้เกิดอาการปวดท้องคอแห้ง และชักหมดสติ และมลพิษทางอากาศอีกอย่างหนึ่งที่พบในเมืองที่มีการจราจรหนาแน่น ได้แก่ การเกิดปฏิกิริยาเรือนกระจก (Greenhouse Effect) แก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) ที่ปล่อยออกจากยานพาหนะ โดยจะกั้นไม่ให้ความร้อนจากดวงอาทิตย์กระจายออกจากโลกทำให้อุณหภูมิของโลกร้อนขึ้นมีผลต่อการเจริญเติบโตของพืช และสัตว์ เป็นต้น  

 

          3. มลภาวะทางเสียง กระบวนการผลิตของโรงงานกระบวนการขนส่งสินค้า การขนส่งคมนาคม ตามเมืองใหญ่ ๆ ทำให้เกิดเสียงดังมาก สร้างความรำคาญส่งผลเสียต่อสุขภาพ และสุขภาพจิตของคนในสังคม  

 

          4. มลภาวะทางน้ำ เกิดจากการที่โรงงานอุตสาหกรรม สถานประกอบการ และมนุษย์ปล่อยน้ำเสีย ซึ่งมีสารพิษ เช่น ปรอทแคดเมียมและแมงกานีส เป็นต้น ลงในแม่น้ำลำคลอง ทำให้น้ำเน่าเสีย เป็นสาเหตุให้เกิดโรคระบาด เช่น ท้องร่วง ไทฟอยด์และบิด เป็นต้น  

 

การเลือกใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์

 

          การเลือกใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ จะต้องคำนึงถึงความเหมาะสมเเละการเปลี่ยนเเปลงหรือผลที่จะเกิดขึ้นต่อชีวิต สังคมเเละสิ่งเเวดล้อม คือ

 

          1. การเลือกใช้เทคโนโลยีโดยคำนึงถึงชีวิต คือการเลือกใช้โดยคำนึงถึงความปลอดภัยของสุขภาพร่างกายของผู้ใช้

 

          2. การเลือกใช้เทคโนโลยีโดยคำนึงถึงสังคม คือการเลือกใช้โดยคำนึงถึงผลกระทบที่จะเกิดขึ้นต่อสังคม

 

          3. การเลือกใช้เทคโนโลยีโดยคำนึงถึงสิ่งเเวดล้อม คือการเลือกใช้โดยคำนึงถึงผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเเละมลภาวะต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้น

 

          นอกจากนี้การเลือกใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ ถ้าหากเราเลือกใช้เทคโนโลยีโดยไม่รู้จักใช้หรือไม่เหมาะสมก็อาจก่อให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อมได้ แต่ถ้าเราเลือกใช้เทคโนโลยีหรือมีการคิดค้นเทคโนโลยีที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมแล้วก็จะส่งผลให้สิ่งแวดล้อมบริเวณต่าง ๆ กลับมาสู่สภาพที่ดีอีกด้วย เช่นตัวอย่างต่อไปนี้

 

          1. การใช้เทคโนโลยีเพื่อประหยัดพลังงาน เช่น การเลือกใช้ผลิตภัณฑ์ที่มีฉลากประหยัดไฟเบอร์ 5 เพื่อสร้างแรงจูงใจในการตัดสินใจเลือกซื้อผลิตภัณฑ์ไฟฟ้าที่มีประสิทธิภาพในการประหยัดพลังงานไฟฟ้า ส่งเสริมทัศนคติและพฤติกรรมการใช้ไฟฟ้าอย่างประหยัด ส่งผลต่อการลดใช้ทรัพยากรที่จะนำมาใช้ในการสร้างกระแสไฟฟ้าที่เป็นแหล่งพลังงานของอุปกรณ์ไฟฟ้า ผลิตไฟฟ้าที่มีฉลากประหยัดไฟเบอร์ 5 ทำให้เกิดการใช้พลังงานไฟฟ้าอย่างมีประสิทธิภาพ

 

          2. การใช้เทคโนโลยีหรือผลิตภัณฑ์เพื่อลดการใช้ทรัพยากร เช่น การใช้ถุงผ้าแทนถุงพลาสติกในการใส่ของ สามารถนำมาใช้ได้หลายครั้ง ซึ่งจะช่วยในการลดปริมาณการใช้ทรัพยากรปิโตรเลียมที่จะนำมาผลิตเป็นพลาสติก ช่วยลดปริมาณถุงพลาสติกที่จะกลายเป็นขยะย่อยสลายยากหรือใช้เวลานานกว่าจะย่อยสลาย เพราะการใช้ถุงพลาสติกส่วนใหญ่จะใช้เพียงครั้งเดียว ยิ่งมีการใช้มากก็ยิ่งมีการผลิตมาก ปริมาณขยะก็เพิ่มขึ้น ส่งผลให้เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อม แต่การใช้ถุงผ้ามีอายุการใช้งานนานสามารถนำกลับมาใช้อีก เป็นการช่วยลดปริมาณการใช้ถุงพลาสติก ช่วยลดการผลิตและลดปริมาณขยะ แสดงถึงความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของผู้ใช้อีกด้วย

 

          3. การใช้เทคโนโลยีด้านการคมนาคมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม เช่น การใช้รถยนต์เพื่อการเดินทาง ช่วยให้เกิดความสะดวกรวดเร็วของการเดินทาง ในปัจจุบันการใช้รถยนต์มีการคำนึงถึงผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้น เช่น การผลิตรถยนต์ที่มีเครื่องยนต์ใช้พลังงานทางเลือก ช่วยในการขับเคลื่อน ได้แก่ รถยนต์ไฮบริด รถยนต์ที่ใช้เชื้อเพลิง NGV รวมทั้งการคิดวิธีการเพื่อช่วยลดปริมาณการใช้รถยนต์บนท้องถนน เช่น โครงการ “ทางเดียว กันไปด้วยกัน (Car Pool)” เป็นต้น

 

          หมายเหตุ แหล่งพลังงานที่สามารถทดแทนน้ำมันในการขนส่ง มีดังนี้ ก๊าซธรรมชาติ (CNG) เชื้อเพลิงชีวภาพ (Biofu-els) เช่น เอทานอลและไบโอดีเซล และพลังงานไฟฟ้า

 

สิ่งที่ควรพิจารณาก่อนการนำเทคโนโลยีมาใช้ในองค์กร

 

          1. สำรวจความต้องการของแต่ละหน่วยงาน หน่วยงานแตกต่างกัน ย่อมมีลักษณะการทำงานและความต้องการทางเทคโนโลยีที่แตกต่างกัน ควรเปิดโอกาสให้แต่ละหน่วยงานได้แสดงความคิดเห็นและนำเสนอเทคโนโลยีที่หน่วยงานตนเองต้องการว่ามีความต้องการเทคโนโลยีประเภทใด และหลังจากการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้ในหน่วยงานจะช่วยเพิ่มความสามารถและศักยภาพในส่วนใดบ้าง

 

          2. บูรณาการความต้องการเพื่อกำหนดกรอบมาตรฐาน ในการทำงานบางประเภทของแต่ละหน่วยงาน อาจจะมีส่วนที่เหมือนหรือคล้ายคลึงกัน เช่น การจำกัดสิทธิ์การเข้าถึงเทคโนโลยีสารสนเทศ การส่งข้อมูลผ่านอีเมล์ การควบคุมการเปลี่ยนแปลงเวอร์ชั่นของเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ เป็นต้น ดังนั้นควรมีการคัดเลือกเทคโนโลยีเหล่านั้นให้มีการทำงานในรูปแบบเดียวกัน เพื่อช่วยให้การประสานงานระหว่างหน่วยงานมีมาตรฐานมากขึ้น

 

          3. พิจารณาความเหมาะสมกับ Business Model รูปแบบการดำเนินธุรกิจที่มีความเฉพาะและแตกต่างกัน ย่อมสรรหาเทคโนโลยีที่จะนำมาปรับใช้ในองค์กรค่อนข้างยาก จึงควรสรรหาเทคโนโลยีที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงรองรับ และสามารถปรับ เปลี่ยนได้ตามลักษณะธุรกิจของเราได้

 

          4. ตรวจสอบพื้นฐาน องค์ความรู้ความเชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยี การนำเทคโนโลยีมาปรับใช้ในองค์กรถือว่าเป็น เรื่องยากที่จะต้องถ่ายทอดเกี่ยวกับความรู้ความเข้าใจ วิธีการใช้งาน และการบำรุงรักษา ให้กับบุคลากร ดังนั้นจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องสำรวจพื้นฐานของบุคลากรโดยรวมว่ามี ความเข้าใจและเชี่ยวชาญในการใช้เทคโนโลยีอยู่ในระดับใด ถ้าอยู่ในระดับน้อย ควรมีการจัดอบรมและชี้แจงรายละเอียดและความจำเป็นในการนำเทคโนโลยีมาเพิ่มศักยภาพในการทำงาน

 

          5. การทดแทนความสามารถของบุคลากร เทคโนโลยีที่ดีควรสามารถทดแทนการทำงานของบุคลากรได้เพียงบางส่วน แต่ไม่ทั้งหมด สิ่งสำคัญที่ต้องคำนึงถึงอีกอย่างหนึ่งคือ งานบางประเภทที่ต้องการความละเอียดและความรอบคอบพร้อมกับสามัญสำนึกของมนุษย์ เช่น การพิจารณาอนุมัติงบประมาณ เป็นต้น การนำเทคโนโลยีมาทดแทนกระบวนการที่ต้องใช้ความสามารถของบุคลากรถือว่าเป็น เรื่องที่มีความเสี่ยง ดังนั้นการนำเทคโนโลยีมาปรับใช้ควรจะเป็นอะไรที่ช่วยแบ่งเบาภาระ และลดเวลาในการทำงานลง

 

          ปัจจัยสุดท้ายที่ไม่ควรมองข้ามคือ คุณลักษณะของเทคโนโลยีที่จะนำมาใช้งาน แต่ถ้าเรามองง่าย ๆ เทคโนโลยีในการใช้งานสำหรับธุรกิจแต่ละประเภทมีคุณสมบัติ ที่ไม่ค่อยแตกต่างกัน แต่สิ่งที่น่าสนใจคือผู้ให้คำปรึกษาหรือเจ้าของเทคโนโลยีใดที่สามารถให้ข้อมูล ให้คำปรึกษาในการนำเทคโนโลยีไปใช้ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพได้ดีกว่ามักจะ เป็นตัวเลือกที่ดีเสมอ

 

สรุป

 

          เทคโนโลยีได้เข้าไปมีบทบาทต่อวิถีชีวิตผู้คนและสังคมในรูปแบบต่าง ๆ กล่าวคือ ด้านการศึกษา ด้านการแพทย์ ด้านการธนาคาร ด้านห้องสมุด ด้านการรถไฟแห่งประเทศไทย และด้านธุรกิจการเลือกใช้เทคโนโลยีใด ควรคำนึงถึงผลที่จะเกิดต่อชีวิต สังคม สิ่งแวดล้อม และปัจจัยอื่น ๆ ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้ประเทศชาติมีความเจริญมั่นคงดังนั้นการเลือกใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ จึงเป็นการเลือกใช้เทคโนโลยีที่ มีความเหมาะสมและคำนึงถึงผลต่อปัจจัยเหล่านี้และเป็นสิ่งที่ทุกคนควรให้ความ ตระหนักและความสำคัญ

 

 

ข้อมูลอ้างอิง
1. แก้วตา ชูกลิ่น. เทคโนโลยีกับชีวิต สังคมและสิ่งแวดล้อม. กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี (คอมพิวเตอร์)
2. http://www.krukaewta.net/web1/ng23101/unit4/u4_techno_and_life.html
3. http://taamkru.com/th/
4. http://www.krukaewta.net/web1/ng23101/unit4/u4_techno_and_life.html
5. https://sites.google.com/site/wqocc32102/title1
6. https://sites.google.com/a/srisuk.ac.th/computer-science-ssw/raywicha-kar-ngan-xachiph-laea-thekhnoloyi-m-3/radab-khxng-thekhnoloyi
7. http://technologycleanertechology.blogspot.com /2015/09/blog-post.html
8. http://www.thaigoodview.com/node/149384
9. http://jantima11.blogspot.com/
10. http://duangkamont.blogspot.com/
11. http://technologycleanertechology.blogspot.com/2015/09/blog-post.html